Een zakenman uit New York, hoofd van een Veiligheidsafdeling van een grote onderneming, vertelde mij het volgende indrukwekkende verhaal. Door de ramp van 11 september had de onderneming een groot deel van de medewerkers verloren. Na de ramp kwamen de weinige overlevenden bij elkaar en deelden hun verdriet en hun verliezen. Velen van hen vertelden dat ze normaal gesproken op dat tijdstip ook in de Twin Towers hadden moeten zitten, maar dat om de een of andere reden ze juist die elfde september later dan normaal naar hun werk gingen. Stuk voor stuk waren dit allemaal heel kleine dingen.
Bijvoorbeeld het afdelingshoofd dat op 11 september later naar zijn werk vertrok, omdat juist die dag zijn zoontje voor het eerst naar de kleuterschool zou gaan. Of die jongen die alleen in leven was, omdat het toevallig die dag zíjn beurt was om voor alle collega’s donuts mee te nemen. Maar het verhaal dat mij het meest raakte, was dat van een man die die ochtend naar zijn werk nieuwe schoenen aantrok. Deze nieuwe schoenen waren nog niet goed ingelopen, en er ontstond een pijnlijke blaar. Daarom stopte hij onderweg even bij een drogist, om een pleister te kopen – en dat is de reden waarom hij nu nog in leven is…
Dus – als ik nu in de file sta, of het stoplicht springt op rood, of de lift gaat net voor mijn neus dicht, of de telefoon gaat, terwijl ik eigenlijk net weg wilde gaan… – bij al die kleine ergernissen denk ik nu: ‘Dit is misschien wel Gods manier om mij voor iets te bewaren.’
Moge God u en mij blijven zegenen juist in al die kleine ergernissen van het leven…
Schrijver onbekend
